سلام
سلام سلام مامانی...
خوبی...
حدودا هفت ماه برام نوشتی و حالا من می خوام چند خط برات بنویسم...
از خودم بگم و از خودت...
البته تازه حرف زدن یتد گرفتم .ناراحت نشی اگه خوب بلد نیستم حرف بزنما...
این چند خط رو می خوام بنویسم تا فکر نکنی که من نمی فهمم... فکر نکنی که هنوز بچه ام و حالیم نیست..یه موقع فکر نکنی که زحمتات رو یادم میره.... خودم خوب میدونم که هیچ کسی حتی بابایی به انداره تو زحمت منو نمی کشه... آره این چند خط می نویسم تا این 16، 17 ماهی که از همه بیشتر به تو زحمت دادم رو قدردانی کنم.... خیلی اذیتت کردم...شبا...روزا ... از همون روزای اول بهت زحمت دادم...
دستت درد نکنه مامانی...
میدونم که نمی تونم جبران کنم...
میدونم که بازم زحمت دارم برات...ولی قول میدم که بزرگ شدم برات جبران کنم... قول میدم که جوری بزرگ شم که از دستم راضی باشی...
مامانی خوبم....
خسته نباشی...
دیدی چقدر سریع هفت ماه گذشت.... توی این هفت ماه از همه بیشتر پیش تو بودم... بهتر بگم که توی این 16 ماه همیشه پیش تو بودم...دلم فقط به تو قرص بوده... درسته که خدا مواظبم بوده ولی خود خدا هم مراقبت از من داده دست تو... خوش به حالت مامانی که اینقدر خدا بهت اعتماد داره که گفته مراقب من باشی...
مامانی...
نکنه بعضی شبا که گریه می کنم از دست من خسته بشی... آخه من توی این دنیا غیر شما که کسی رو نمیشناسم...
بازم ازتون می خوام که هوامو داشته باشید...
مامان گلم...
میدونم که نمی تونم ذره ای از زحمتات رو جبران کنم ولی ....
با صدای بی صدای خودم داد میزنم...
روزت مبارک.........
دوستت دارم
